Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Εξαρτήσεις, υποκατάστατα






Σημασία δεν έχει τι κάνεις – αν τρως, αν πίνεις, αν πληκτρολογείς, 
αν περπατάς – αλλά ο τρόπος που το κάνεις, η σχέση που έχεις μαζί του.
Αυτό είναι η διαφορά ανάμεσα στον ψυχαναγκασμό, την ανάγκη, 
την εξάρτηση από την απλή απόλαυση και τη χαρά της στιγμής. 
Και η απόσταση ανάμεσά τους; Τεράστια! Όση από τη γη στη σελήνη! 
Κι όμως … δε φαίνεται …
Αν τρως  για να καλύψεις το κενό…
Αν περπατάς  για να μη θυμάσαι…
Αν πίνεις  για να χαλαρώσεις…
Αν συναναστρέφεσαι για να καλύψεις το αγχος…
Αν πληκτρολογείς για να μη σκέφτεσαι…
Αν ερωτεύεσαι για να καλυψεις τη μοναξιά...
Αν κρατιέσαι συνεχώς απασχολημένος για να μη θυμάσαι…

Κι όλα αυτά είναι … υποκατάστατα;;!!
Εξαρτάται. Αν τα χρησιμοποιείς για τους παραπάνω λόγους, είναι.

Αλλά πως θα μπορούσες αλλιώς χωρίς υποκατάστατα; Τι λείπει;
Λείπει …. η επίγνωση, η προσοχή, η παρουσία…
Ζεις … απουσιάζοντας και υποκαθιστώντας. Το έχεις σκεφθεί ποτέ αυτό;
Αναζητώντας τρόπους διαφυγής.
Από πού;
Από τη ζωή σου;
Από τον εαυτό σου;
Από τις επιλογές σου;
Από πού;

Απλά να ξέρεις ότι η μόνη εξάρτηση δεν είναι η ηρωίνη και αφού δεν την έχεις μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος. Οι εξαρτήσεις είναι πολλές και ύπουλες. Περιμένουν μια αδύναμη στιγμή σου για να εισβάλουν και να στρογγυλοκαθίσουν. Μετά …. δύσκολα τις αποχωρίζεσαι, γιατί σιγά σιγα μαθαίνεις να τις θεωρείς φυσιολογικές και να συζείς μαζί τους. 
Μια και εσύ, έτσι κι αλλιώς εξαρτημένος δεν είσαι! Είσαι ελεύθερος…..

Και; Τι μπορεί να γίνει;
Εγώ, απάντηση δεν έχω.
Ή ακόμα κι αν έχω είναι η δική μου, όχι η δική σου.
Για σένα ξέρεις εσύ, εσύ γνωρίζεις καλυτέρα από τον καθένα που πιστεύει ότι σε ξέρει.

Όταν, αν,  κάποτε δώσεις τις δικές σου απαντήσεις στο πως μπορείς να ζεις χωρίς υποκατάστατα και εύκολες  λύσεις  μιας χρήσης, τότε θα έχεις αλλάξει τον κόσμο σου για πάντα.
Και την κοινωνία μας ίσως, που τόσο το έχει ανάγκη!


Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Ο Θεός της Σταθερότητας




Έχω πολλές φορές αναρωτηθεί πως τόσοι άνθρωποι έχουν βρει το δρόμο τους ενώ εγώ … βρίσκομαι ακόμα στο δρόμο!
Ακόμα τον αναζητώ!

Αναρωτιέμαι: ο δικός μου δρόμος, Ιθάκη δεν έχει;

Πάνω που λέω ότι έφθασα, ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να γευθώ τους γλυκούς καρπούς της Ιθάκης μου, ένας καινούργιος δρόμος ανοίγεται μπρος μου που μου ψιθυρίζει ένα σχεδόν αναγκαστικό:
-     Έλα! Από δω!
Είναι ίσως εκείνη η στιγμή που η Ιθάκη αρχίζει να γίνεται κουραστική, πληκτική, επαναληπτική, όταν αρχίζω να την κοιτάζω χωρίς να τη βλέπω …. αλλά δε θέλω να φύγω μακριά της ωστόσο.

Αναρωτιέμαι: όταν συνεχώς με καλούν οι δρόμοι πότε θα βρω άγκυρα; Πως οι άλλοι τη βρίσκουν ενώ σ’ έμενα παίζει συνεχώς το κρυφτούλι;

Έχω πλέον την εντύπωση ότι δε θα τη βρω.
Τουλάχιστον όχι σ’ αυτή τη ζωή.
Αυτή η ζωή ήταν, είναι και θα είναι το ταξίδι.
Φαίνεται ότι ο δικός μου πλούτος είναι …. στο ταξίδι.
Όχι στις βαριές βαλίτσες, στα πολλά μπιχλιμπίδια, στους ψηλούς τοίχους, στην κάθε είδους εξασφάλιση.

Ο δικός μου Θεός δεν είναι ο Θεός της σταθερότητας τον οποίο προσκυνούν τόσοι πολλοί άνθρωποι στη γη.
Είναι ο Θεός της κίνησης, της μετακίνησης, της αλλαγής.
Μου έδωσε το στίγμα του από τότε που γεννήθηκα εξ άλλου
( βλ: Αχ το σπίτι μου, ετικέττα: Από Καρδιάς ).

Μετά από χρόνια ατελείωτων αλλαγών κατάλαβα ότι αυτός ο αγαπημένος, καθησυχαστικός Θεός της σταθερότητας
μπορεί να προσφέρει ασφάλεια,
αλλά αυτό για μένα ισοδυναμεί με  ζωντανό λήθαργο.

Ξέρω ότι αν τον ακολουθήσω δε θα μου προσφέρει ποτέ των ποτών τη μαγεία,
την ελευθερία, το χτυποκάρδι,
τον ενθουσιασμό, το θαυμαστό,
τα φτερά,
εν ολίγοις τις υψηλές οκτάβες της ζωής.

Γιατί, το νέκταρ των Θεών, μπορείς να το λάβεις
μόνο δικαιωματικά.
Τολμώντας δηλαδή ν’ ακολουθήσεις τ’ Όνειρο κι όχι τη σταθερότητα.
Δίνοντας την ευκαιρία στη ζωή να σε εκπλήξει.

Αντίο λοιπόν forever  Θεέ της σταθερότητας
Καλωσόρισες άλλη μια φορά Θεέ της Σοφίας της Αβεβαιότητας.
Βίρα τις άγκυρες και πρόσω ολοταχώς!.................

  Απο Καρδιάς

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Εξαπατώντας Με ….





Τα πρέπει ποτέ δεν οδήγησαν σε μια αυθεντική ζωή.
Αυτό είναι που πληρώνεις τώρα …
Όμως αν κάτι οφείλεις στον εαυτό σου
είναι να πάψεις να τον εξαπατάς.

Αν ήξερες, μόνο αν υποψιαζόσουν πόσες φορές σε εξαπάτησες!
Όχι από δόλο ή πρόθεση μα, από αδυναμία, φόβο, ανασφάλεια,
αλλά, τι σημασία έχει;

Αν ήξερες, μόνο αν υποψιαζόσουν, πόσες φορές τα λόγια που σου έλεγες σου χάιδευαν τ’ αυτιά μα βρίσκονταν μίλια μακριά απ’ την αλήθεια! Τη δική σου αλήθεια….

Πόσες φορές είπες:
Είμαι καλά,  ενώ δεν ήσουν.

Πόσες φορές είπες:
είμαι ευχαριστημένος μ’ αυτό που έχω, ενώ δεν ήσουν.

Πόσες φορές είπες:
Μ’ αρέσει αυτό που κάνω, ενώ δε σ’ άρεσε.

Πόσες φορές συμβιβάστηκες, εξαπατώντας σε, εφευρίσκοντας ανακουφιστικά, εξυπνακίστικα επιχειρήματα που να στηρίξουν αυτό τον συμβιβασμό σου;

Πόσες φορές έκανες εκείνο που δεν ήθελες να κάνεις πείθοντας τον εαυτό σου ότι το θέλεις;

Πόσες φορές συμφώνησες με το:
Μάζευε κι ας είν και ρώγες,
ή, την άλλη γνωστή ρήση:
Το μη χείρον βέλτιστο ….
Δε λέω, είναι φορές που χρειάζεται να επιλέξουμε το μη χείρον αλλά σπανίως, όχι συστηματικά επειδή είναι η εύκολη λύση….

 Αν όλα αυτά δε είναι εξαπάτηση, τι άλλο είναι;

Και τώρα τι;
Και τώρα πως;
Και τώρα που;

Δεν ξέρω.
Οι εύκολες απαντήσεις είναι πάντα προϊόν ψευδαίσθησης, κουκουλώματος, ψεύδους, εξαπάτησης.
Ούτε δρόμοι εύκολοι υπάρχουν, ούτε απαντήσεις καθησυχαστικές, ούτε μια συνταγή για όλα. Γιατί αυτά τα όλα, αλλάζουν πιο γρήγορα απ’ ο,τι υπολόγιζες, χωρίς να κοιτάζουν τη δική σου μελαγχολία, το δικό σου χρόνο, τα δικά σου θέλω, τις δικές σου προθεσμίες, τα δικά σου όνειρα. Όλα αλλάζουν και το απρόβλεπτο δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.
Αλήθεια, μήπως είχες πιστέψει ότι ήταν η εξαίρεση;

Και τώρα τι;
Εξακολουθείς να αναζητάς επίμονα τη σταθερότητα, τη διάρκεια, την ψευδαίσθηση;

Και τώρα τι;
Μήπως, λέω μήπως είναι καιρός να πάψεις να λες κι άλλα ψέματα στον εαυτό σου;
Νομίζεις ότι σε βοηθάνε;
Βραχυπρόθεσμα ίσως, αλλά το ψέμα όπως λένε έχει κοντά ποδάρια και δε σε προφυλάσσει από τις συνέπειες των λάθος πεποιθήσεών σου, των λάθος επιλογών σου.

Καλύτερα ειλικρινής, αληθινός και προσωρινά χαμένος,
παρά φαινομενικά κερδισμένος,  μα ψεύτης. Ψεύτης με ένα ψέμα που όταν θα το ανακαλύψεις θα βρεις μπροστά σου όλους τους δρόμους κλειστούς.

Και ….  αν το κάνεις, αν αποφασίσεις να γίνεις αληθινός, μην το κάνεις για κανέναν. Δεν το οφείλεις σε κανέναν.
Μόνο σε σένα.
Μόνο σε σένα.


Απο Καρδιάς