Ο Μάιος και οι προσφορές του

 

 

 

Αποχωρεί κι αυτός ο Μάιος και αναχωρώντας αναρωτιέσαι αν ήταν χειμώνας ή  καλοκαίρι, αν τα δώρα που μας έφερε μας χάιδεψαν τ’ αυτιά μ’ απέχανε πολύ απ’ την αλήθεια….

Κι αλήθεια: Μας έφερε δώρα;

Στη δική μου ζωή όχι. Τα δώρα κι οι υποσχέσεις περιμένουν ακόμα υπομονετικά καθισμένα στην αίθουσα αναμονής. Τουλάχιστον όσον αφορά στα εξωτερικά δώρα της επιφανειακής μου συνειδητότητας με τις προσωπικές της επιδιώξεις….

Κι όμως συνειδητοποιώ πως το πραγματικό, το βαθύτερο δώρο υπήρξαν δυο υπενθυμίσεις:

Η πρώτη είναι ότι τίποτα δεν έρχεται κατόπιν προσπάθειας, εξαναγκασμού ή πίεσης.

Η δεύτερη είναι ότι τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή μου ήρθαν πάντα από μόνα τους.

Από μόνα τους;

Ναι από μόνα τους. Περπάτησαν και ήρθαν ως εμένα! Τότε που εγώ ήμουνα εσωτερικά δεκτική και ώριμη κι εκείνα ανακάλυψαν το σωστό timing για να μιλήσουν μέσα μου.

Έτσι, έστω κι αν κι αυτός ο μήνας δεν μας έφερε

αυτά που περιμέναμε, που ελπίζαμε ή που υπολογίζαμε,

μας θύμισε ωστόσο ότι τίποτα δεν είναι υπό έλεγχο

και  η ζωή

είναι μόνο στιγμές που …. αν μπορέσουν «να μας κόψουν την ανάσα»

τότε έχουμε κερδίσει το στοίχημα.

Το μοναδικό ίσως στοίχημα στα ανθρώπινα μέτρα,

στις ανθρώπινες διαστάσεις, στις ανθρώπινες δυνατότητες….