Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Χωρίς ημερομηνία λήξης…





Η γη μας μοιάζει με ένα μεγάλο αεροδρόμιο όπου κάθε δευτερόλεπτο προσγειώνονται και απογειώνονται ασταμάτητα αμέτρητα αεροπλάνα.
Άλλοι έρχονται για λίγο, άλλοι για πολύ. Άλλοι για να περάσουν ηπιότερες κι άλλοι μεγαλύτερες δοκιμασίες που είναι έτσι κι αλλιώς στο πρόγραμμα για όλους.

Αλλά το ταξίδι όλων έχει ένα κοινό παρονομαστή:  
Συγκεκριμένη διάρκεια
ή αλλιώς,
ημερομηνία λήξης.

Πως είναι το ταξίδι εκείνων που φεύγουν; Πόσο μεγάλο; Πόσο ενδιαφέρον, δημιουργικό  ή  βαρετό, εκεί στις άλλες διαστάσεις όπου δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε χώρος, ούτε η μορφή και οι περιορισμοί της;

Και ποιο ταξίδι είναι ωραιότερο; Της άφιξης ή της επιστροφής;

Η  απάντηση είναι θέμα προοπτικής, ερμηνείας και κατανόησης.

Ας ευχηθούμε καλό ταξίδι σ’ αυτούς που αναχωρούν και καλές περιπλανήσεις στο Σύμπαν των Άπειρων δυνατοτήτων και ποιοτήτων.

Κι ας ευχηθούμε καλή δύναμη σ’ αυτούς που έρχονται για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ύλης και τις τρικλοποδιές του Εγώ, χωρίς να λησμονήσουν ότι αποτελούνται  και από ύλη αλλά όχι μόνο από αυτήν. Μακάρι να θυμούνται ότι το ταξίδι στην ύλη δεν είναι παρά μια πρόκληση και τίποτα παραπάνω. Κι ότι το πραγματικό τους ταξίδι θα συνεχιστεί επ’ άπειρον στην Αιωνιότητα. Εκεί που δεν υπάρχει ούτε διάρκεια αλλά ούτε και ημερομηνία λήξης….


Κι όσο για κείνους που μένουν πίσω
μετά την αναχώρηση των αγαπημένων τους ;;…
Αυτοί καλούνται να πραγματοποιήσουν το δύσκολο εγχείρημα
να αλλάξουν    μάτια.
Και έτσι να κατανοήσουν ότι
τίποτα στην ουσία δε χάθηκε, 
απλά έγινε προς στιγμήν αόρατο στα δικά τους μάτια.

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Προσελκύοντας εκείνο που … δε θέλω






Πολύ συζήτηση έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για το νόμο της έλξης και τη θετική ενέργεια.  Πολύ συχνά ακούγεται πλέον ο όρος θετική ενέργεια κι έχει δοθεί η εντύπωση σε πολλούς ότι, με το να το μιλούν γι’ αυτήν ή να την σκέφτονται, θα την φέρουν κιόλας στη ζωή τους.   
Αλλά, έλα που δεν έρχεται! Έπειτα θυμώνουν, απογοητεύονται και καταλήγουν στο ότι όλα αυτά είναι ανόητα, απραγματοποίητα και μακριά από την αλήθεια, γιατί, ενώ προσπάθησαν, τίποτα απ’ ότι ήθελαν δεν έγινε…

Τελικά πως ακριβώς έχει το πράγμα;
Είναι απλό: όλοι θέλουμε να φέρουμε θετικές εμπειρίες στη ζωή μας. Όμως χωρίς να το συνειδητοποιούμε βρισκόμαστε μόνιμα προσανατολισμένοι στα αρνητικά που υπάρχουν γύρο μας!  Κι αυτό έχει βέβαια σαν αποτέλεσμα να προσελκύουμε ακόμα περισσότερο από αυτό στο οποίο είμαστε προσανατολισμένοι ψυχή τε και σώματι…
Ας θυμηθούμε πως αντιδρούμε κάθε φορά που παρατηρούμε κάτι που δε συνάδει με εκείνο που εμείς θεωρούμε καλό. Το κρίνουμε και μάλιστα συχνά με πολύ προσβλητικούς και βαρείς χαρακτηρισμούς!
Από την άλλη μεριά ο στόχος μας είναι να φέρουμε θετικές καταστάσεις στη ζωή μας…


Βέβαια θ’ αναρωτιόταν κάποιος:
« Ναι, αλλά, αφού αυτά συμβαίνουν γύρο μου καθημερινά, πως είναι δυνατόν να μην τους δώσω σημασία;»

Αυτό έχει να κάνει με δυο πράγματα:
Το πρώτο είναι ότι έχουμε πάντα την επιλογή του τρόπου με τον οποίο θα ανταποκριθούμε στις γύρο μας καταστάσεις, αν θα επικεντρωθούμε στη θετικότερη πλευρά μιας κατάστασης ή στην αρνητικότερη.
Το δεύτερο είναι ότι: σε ό,τι εστιαζόμαστε μεγεθύνεται.
Έτσι λοιπόν όσο περισσότερο δίνουμε προσοχή σε αρνητικά γεγονότα, ανθρώπους, καταστάσεις  και μπαίνουμε στον πειρασμό να τα κρίνουμε ή έστω να τα σχολιάσουμε, τόσο περισσότερα απ’ αυτά θα προσκαλέσουμε στη ζωή μας….
Και το αντίθετο φυσικά.
Το κάθε πράγμα  αποτελείται στην ουσία από 2 πράγματα:
Από αυτό που θέλουμε
κι από την απουσία αυτού που θέλουμε.
Όσο λοιπόν κι αν επιζητούμε την ευημερία, την υγεία, την αφθονία στη ζωή μας, όταν επικεντρωνόμαστε, μιλάμε και σκεφτόμαστε το αντίθετο από αυτά,  δηλαδή την απουσία τους, τότε αυτό και προσελκύουμε.
Για παράδειγμα, θέλουμε να είμαστε υγιείς αλλά συζητάμε με τις ώρες για τις αρρώστιες. Θέλουμε να έχουμε οικονομική αυτάρκεια αλλά το μυαλό μας είναι συνέχεια στα λεφτά που μας λείπουν. Θέλουμε να έχουμε καλούς φίλους αλλά συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί τελικά να σε προδώσουν….
Για ποια θετική ενέργεια λοιπόν μιλάμε; Τη θεωρητική;….
Το κεντρικό ερώτημα είναι:
Αυτή τη στιγμή που έχω στραμμένη την προσοχή μου;  Σ’ αυτό που θέλω ή σ’ εκείνο που μου λείπει, κατά συνέπεια, στην απουσία αυτού που θέλω;

Οι αρνητικές σκέψεις δημιουργούν αυτόματα αρνητικά συναισθήματα κι αυτό έχει άμεση σχέση μ’ εκείνο που προσελκύουμε.
Θα φέρω στη ζωή μου την εμπειρία που θέλω μόνο εφόσον είμαι, αληθινά και πλήρως, εναρμονισμένος μαζί της!



Τα παραπάνω είναι μια πολύ μικρή προσέγγιση στο νόμο της έλξης, ο οποίος ισχύει μεν αλλά δεν είναι τόσο απλός όσο φαίνεται. Για εκείνους που θα ήθελαν να ασχοληθούν περισσότερο, ας ξεκινήσουν με το βιβλίο της Esther Hicks: Ο νόμος της έλξης, εκδόσεις Αλκυών. Υπάρχουν πολλά βιντεάκια στο διαδίκτυο, μεταφρασμένα και στα ελληνικά, όπου η Εστερ συνομιλεί με πολύ κόσμο και λύνει απορίες…



Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Στον απόηχο των Χριστουγέννων…





Καθετί  έχει ένα τέλος και μια αρχή.
Για να υπάρξει η αρχή πρέπει να προηγηθεί το τέλος, γιατί τίποτα καινούργιο
δεν μπορεί να εμφανιστεί στη ζωή μας
αν το περασμένο δεν έχει πάρει τέλος.

Δύσκολα τα τελειώματα, οι αποχωρισμοί, τα αντίο.
Ευχάριστη κάθε ανανέωση, κάθε νέα αρχή, καθετί καινούργιο.
Όταν έρχεται κάτι νέο δε θέλουμε καν να το σκεφτούμε ότι κι αυτό, σε λίγο καιρό, θα αποχωρήσει για να δώσει τη θέση του στο επόμενο.
Έτσι κι αυτές οι γιορτές που τόσο καιρό περιμέναμε και μετρούσαμε μέρες,
ήρθαν, πέρασαν, πέταξαν. Ό,τι ζήσαμε, ζήσαμε. Τώρα βρίσκονται στην περιοχή της ανάμνησης.

Λυπάμαι και κάτι σφίγγεται μέσα μου κάθε φορά που ακούω:
« Και τώρα τα κεφάλια μέσα!» ή « Άντε πάλι, μια απ’ τα ίδια!».
Αλήθεια γιατί είμαστε τόσο μαζοχιστές ώστε να θέλουμε να σαμποτάρουμε τόσο πολύ τον εαυτό μας; Πόσο μας βοηθάει, πόσο μας ανεβάζει αυτή τη σκέψη;
Αυτή την πεζή πραγματικότητα, που τόσο πολύ απορρίπτουμε, όταν βρισκόμαστε μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις που μας φέρνει κατά καιρούς η ζωή, την αναζητάμε με τόση θέρμη και θα κάναμε κυριολεκτικά τα πάντα για να την ζήσουμε ξανά, στις περιόδους που η ζωή δοκιμάζει τις αντοχές μας…

Η ζωή μας, η καθημερινότητά μας, δεν είναι κακή, ούτε και καλή. Είναι απλά αυτό που είναι. Είναι όπως είναι. Είναι αυτό που υπάρχει.
Το χρώμα, τη γεύση,  την ερμηνεία, τη χροιά, το αλατοπίπερο, είμαστε εμείς που τα βάζουμε. Εμείς ανεβοκατεβάζουμε την καθημερινότητά μας ερμηνεύοντας το καθετί ανάλογα με την διάθεσή μας που αλλάζει επίσης διαρκώς και αδιαλείπτως!

Αυτές οι γιορτές τέλειωσαν για να δώσουν τη θέση τους σε κάτι άλλο.
Πως το θέλουμε αυτό το άλλο;
Πεζό ή ενδιαφέρον;
Βαρετό ή συναρπαστικό;

Όσες δυσκολίες κι αν έχει η ζωή μας, δεν μπορεί, θα έχει και κάτι καλό. Ας μείνουμε σ’ αυτό.
Όσο κακούς βαθμούς κι αν έφερε στον έλεγχο το παιδί μας στο σχολείο, δε μπορεί, θα έφερε και κάποιο καλό βαθμό. Ας μείνουμε σ’ αυτό.
Όσο άσχημα κι αν ήταν τα φετινά Χριστούγεννα, δε μπορεί, κάτι καλό θα είχαν. Ας μείνουμε σ’ αυτό.

Αντί λοιπόν να κυνηγάμε και να περιμένουμε το «κάτι άλλο», ας επικεντρωθούμε στο Καλό που ήδη υπάρχει στη ζωή μας. Ας κάνουμε το καλύτερο μ’ αυτό που έχουμε κι όχι μ’ εκείνο που μας ταλανίζει ο νους μας: «αν είχα, αν μπορούσα, αν ήταν, αν γινόταν ….»

Ένας γλύπτης έχει ένα κομμάτι πηλό και μ’ αυτόν καλείται να δημιουργήσει το ωραιότερο έργο που μπορεί. Αν ο πηλός είχε άλλη υφή, άλλη ποιότητα, άλλο χρώμα, άλλη μορφή, άλλο χρώμα και μέγεθος, ίσως τότε το έργο να έβγαινε καλύτερο, πιο άρτιο, πιο ολοκληρωμένο, πιο εντυπωσιακό.
Ίσως. Και  ίσως όχι.
Όμως Τώρα έχει αυτό και καλείται να κάνει το καλύτερο μ’ αυτό που έχει, στη σφαίρα της πραγματικότητας κι όχι εκείνη της φαντασίας.

Ας κάνουμε κι εμείς το καλύτερο που μπορούμε μ’ αυτό που έχουμε
μια και αυτό Ήδη υπάρχει στη ζωή μας.

Και πιστέψτε με: Έχουμε όντως το καλύτερο!
Μόνο που δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα….



                                                                                                              Απο καρδιάς



Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Walking – Βαδίζοντας






Wanderer,

your footsteps are the road,
and nothing more;
Wanderer, there is no road,
the road is made by walking.
By walking one makes the road,
and upon glancing behind
one sees the path
that never will be trod again.

Wanderer, there is no road.
Only wakes upon the sea.






Οδοιπόρε,

οι πατημασιές σου είναι ο δρόμος
και τίποτα περισσότερο.
Οδοιπόρε,
δεν υπάρχει δρόμος.
Ο δρόμος φτιάχνεται από το περπάτημα.
Βαδίζοντας κανείς δημιουργεί το δρόμο
και ρίχνοντας μια ματιά πίσω
βλέπει το μονοπάτι
στο οποίο δε θα βαδίσει ποτέ ξανά.

Οδοιπόρε,
δεν υπάρχει δρόμος.
Μόνο απόνερα πάνω στη θάλασσα.


Antonio Machado