Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Τα Xριστούγεννα του Άγιου Βασίλη









Ήταν μια όμορφη μέρα του Δεκέμβρη, ο ουρανός ήταν γαλανός και καθαρός,
οι βουνοκορφές ήταν χιονισμένες και μύριζε Χριστούγεννα!  
Στο καλύβι του  Άγιου Βασίλη όμως, είχε πέσει ησυχία. Η συνηθισμένη βαβούρα και φασαρία των χριστουγεννιάτικων ετοιμασιών δεν ακουγόταν, γιατί ο Άγιος Βασίλης είχε αρρωστήσει.

«Αχ, Θεούλη μου, τι θα πουν τα παιδιά τώρα που δεν θα λάβουν τα δώρα τους
φέτος;»   Αναρωτιόταν ο καημένος ο Άγιος Βασίλης, ξαπλωμένος στο κρεβάτι
του. 
Ξαφνικά, ένας θόρυβος ακούστηκε έξω από το σπίτι του.  Κοίταξε έξω από
το παράθυρό του και είδε τους τέσσερις ταράνδους του να τον περιμένουν
υπομονετικά όπως πάντα. Φαινόντουσαν όμως λαχανιασμένοι, λες και είχαν
έρθει από κάποιο μακρινό και κουραστικό ταξίδι.

Ο Άγιος Βασίλης πλησίασε για να δει καλύτερα τι συμβαίνει και δεν μπορούσε
να πιστέψει στα μάτια του με το θέαμα που αντίκριζε. Πίσω από τους τάρανδους
υπήρχε μια αλυσίδα από έλκηθρα γεμάτα παιδιά ντυμένα με πολύχρωμα
ρούχα.  Ένα προς ένα κατεβήκαν από τα έλκηθρα και κατευθυνθήκαν προς το
σπίτι του Άγιου Βασίλη.

Χτύπησαν την πόρτα απαλά. «Περάστε!» φώναξε ο Άγιος Βασίλης, περίεργος
να δει τι θα γίνει. Ένα μικρό κοριτσάκι μπήκε πρώτο, κρατώντας ένα μαλακό
αρκουδάκι στα χέρια του.
«Έμαθα ότι είσαι άρρωστος, γι’ αυτό σου έφερα το αρκουδάκι μου να σου κρατάει παρέα».
«Ευχαριστώ, μικρή μου Έμμα.» απάντησε ο Άγιος Βασίλης.
Ήξερε όλα τα ονόματα των παιδιών απ’ έξω.

Μετά, μπήκε ένα μικρό αγοράκι κρατώντας στα χέρια του ένα κόκκινο κουτί.
«Μάθαμε ότι δεν ήσουνα καλά, Αη-Βασίλη», είπε ντροπαλά.  «Η οικογένειά
μου, σου έπλεξε αυτή την πολύχρωμη κουβέρτα, για να είσαι ζεστά τις κρύες
μέρες του χειμώνα.»
«Σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες, Παύλο», του χαμογέλασε ο Άγιος Βασίλης, χαϊδεύοντάς του απαλά το κεφάλι.
Ένα προς ένα ήρθαν όλα τα παιδιά, όλα με μοναδικά δώρα, για να ευχηθούν
στον Αη-Βασίλη τα περαστικά.  Μπισκότα, μοσχομυριστές πίτες, κάλτσες,
γάντια, βιβλία, πάζλ, ακόμα και μέχρι ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο.
«Μου έφεραν τα Χριστούγεννα στην πόρτα μου!» αναφώνησε ο Αη-Βασίλης
γεμάτος χαρά. «Ελάτε! Ελάτε, να μοιραστούμε αυτά τα υπέροχα δώρα.» είπε
και μάζεψε τα παιδιά γύρω του.
«Άγιε Βασίλη, ποιό δώρο σου αρέσει πιο πολύ;» ρώτησε η Έμμα.
«Αγαπημένα μου παιδιά,» απάντησε ο Άγιος χαμογελώντας, «είναι η αγάπη και η καλοσύνη που κάθε ένα σας μου έδειξε σήμερα. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο από όλα.»



Κοίταξε τρυφερά τα γλυκά προσωπάκια που τον τύλιγαν.
«Και αυτό, μικρά μου, είναι και το πραγματικό μήνυμα των Χριστουγέννων!»
Και με αυτά τα λόγια, έσφιξε το κάθε ένα στην αγκαλιά του.


Από την Λαβίνα Τιέν


Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Πως θα φθάσω το Θεό;






Ποιο Θεό;
Ποιος είναι ο Θεός;   Εκείνος ο παχουλός γέροντας που μοιάζει λίγο πολύ με τον Άγιο Βασίλη, με το καλοσυνάτο βλέμμα ( εκτός κι αν αμαρτήσουμε γιατί τότε το βλέμμα γίνεται αυστηρό…).

Καμιά σχέση.
Αυτό είναι καρικατούρα και προβολή της ανθρώπινης αδυναμίας.

Όσο κι αν ψάξουμε το Θεό σ’ ουρανό και γη, στα 4 σημεία του ορίζοντα, όσο κι αν τον αναζητήσουμε παντού, ένα είναι βέβαιο:  δε θα τον βρούμε.

Γιατί;
Μάλλον,  γιατί … τον ψάχνουμε σε λάθος μέρος!

Διότι ο Θεός δεν είναι κάποιος, δεν είναι κάτι.      
Ο Θεός είμαστε εμείς.
Ο Θεός είναι ο καθένας ξεχωριστά κι όλοι μαζί.
 Ο Θεός είναι ποιότητα.
Και που κατοικοεδρεύει; Μέσα μας.
Είναι η αόρατη υπόστασή μας που δεν μπορούμε να ψηλαφίσουμε με τις αισθήσεις
αλλά είναι ορατή με τα μάτια της καρδιάς.

Και πως θα τον βρούμε;
Χμ… Αντιμετωπίζοντας τους δικούς μας δαίμονες - που είναι βέβαια διαφορετικοί για τον καθένα από μας -  αποκαλυπτοντάς τους και απομυθοποιώντας τους. Γιατί καθετί που έρχεται στο φως χάνει τη φοβιστική χροιά του.

Δείτε το βιντεάκι του Χαλιλ Γκιμπράν που ερμηνεύει με τροπο ποιητικό πως θα φθάσουμε στην τελειότητα δηλαδή στο Θεό.





Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Ταχύτητας … αιφνιδιασμός!






Καθημερινά με το που ξυπνάμε το πρωί  και πριν καλά καλά καταλάβουμε ότι δεν κοιμόμαστε πια, ο νους μας μπαίνει σε λειτουργία. Μπαίνει στην πρίζα. Από μόνος του. Από κεκτημένη ταχύτητα….
Τι έχω να κάνω σήμερα;
Τι πρέπει να προλάβω;
Και κάνει αυτόματα downlowd λίστες ολόκληρες από δουλειές               κι υποχρεώσεις.
Οπότε μπαίνουμε στην πρίζα και ξεκινάμε.  Μέσα στο άγχος χωρίς καν να το καταλάβουμε. Έχει αρχίσει να μας οδηγεί ο αυτόματος πιλότος.
Κι έτσι οδηγεί λίγο πολύ τη μέρα ο πιλότος μας ως το βράδυ που θα κοιμηθούμε. Συχνά ακόμα και τη νύχτα είναι δύσκολο να μας πάρει ο ύπνος γιατί σκεφτόμαστε τις δουλειές που δεν ολοκληρώσαμε σήμερα και που μας περιμένουν την επόμενη μέρα  ….
Και μετά λέμε πως ο καιρός περνάει γρήγορα ….  Φυσικά. Αφού το σκάφος το οδηγεί ο αυτόματος πιλότος που έχει μάθει ότι, όσο μεγαλύτερες ταχύτητες αναπτύξει, τόσο περισσότερα μπράβο θα εισπράξει ….



Αύριο το πρωί όταν ξυπνήσεις θυμήσου, πριν ο αυτόματος πιλότος σου μπει σε λειτουργία,
να τον  … αιφνιδιάσεις!
Βγάλε την ταχύτητα και βάλε νεκρά.

Δοκίμασε να ζήσεις μια μόνο μέρα,
αυτή τη μέρα,
διαφορετικά.

Στάσου και κοίταξε τον ήλιο και τα σύννεφα που πηγαινοέρχονται στον ουρανό, τα παιδιά που παίζουν στην πλατεία και άφησε να σε γεμίσει αυτό το συναίσθημα χαράς κι ευγνωμοσύνης, όχι γιατί έχεις αλλά γιατί ζεις… βλέπεις, ακούς τους ήχους, μυρίζεις τις μυρωδιές της άνοιξης        ή του χειμώνα, νοιώθεις τις στάλες της βροχής να σε μουσκεύουν κι είσαι ζωντανός και ταυτόχρονα το ξέρεις.  Πες στους αγαπημένους σου ότι τους αγαπάς  κι είσαι παρόν στη ζωή τους, σιγοτραγούδησε ένα σκοπό, πρόσφερε ένα ζεστό χαμόγελο σ’ έναν άγνωστο στο δρόμο, απόλαυσε το ηλιοβασίλεμα.  
Σήμερα.

Τα αυτοκίνητα στη λεωφόρο θα  συνεχίζουν τον αγώνα δρόμου προσπερνώντας το ένα το άλλο για να φθάσουν λίγα λεπτά νωρίτερα… Που; Γιατί; Τι θα κερδίσουν;

Όμως σήμερα εσύ μην προσπαθήσεις να προφθάσεις, να φθάσεις.
Το ξέρεις πια ότι το ταξίδι είναι ο προορισμός κι όχι η άφιξη.
Σήμερα μην κυνηγήσεις το χρόνο. Μην κυνηγήσεις τίποτα και κανέναν. Καμιά δουλειά, καμιά υποχρέωση. Αφέσου στη ροη.
Σήμερα, ζήσε συνειδητά.
Σήμερα, ας μην είσαι συνεπής με τις υποχρεώσεις
αλλά,
ας είσαι συνεπής με τη ζωή σου.
Έστω για μια μέρα δώσε της  το σεβασμό που της αξίζει.

Γιατί η ζωή δεν είναι αλλού, είναι εδώ και τώρα.
Η ζωή είσαι εσύ.